‘Ik wil graag een ballonvaart maken!’ Heel wat keren riep ik dat om te checken of mijn telefoon aan het meeluisteren was. Want misschien herken je het wel dat je soms wel heel toevallig advertenties in je tijdlijn voorbij ziet komen. Dingen waar je net naar hebt zitten neuzen op internet, wordt je opnieuw onder de neus gedrukt tijdens het scrollen op Facebook. Of dat waar je het net via de email met je vrienden over hebt gehad, komt als ‘vriendelijke aanmoediging’ terug tussen de foto’s van diezelfde vrienden op Insta.
Alles lijkt aan elkaar gelinkt. Alles waar je op blikt & klikt, wordt bevestigd binnen je eigen algoritme. Dat gaat ver en dat wilde ik checken door af en toe eens te roepen dat ik graag een ballonvaart wilde maken. Zou mijn telefoon het oppikken en doorgeven aan mijn tijdlijn?
Het beangstigt me soms wel eens hoever de digitalisering gaat. Ik draag zelf bij aan deze ontwikkeling en maak er ook gretig gebruik van. Maar ik besef ook dat ze gretig gebruik maakt van mij, van het klimaat en misschien van nog wel veel meer. Iemand zei laatst dat industrialisering en informatietechnologie was uitgevonden om standaardhandelingen door automatisering van ons over te nemen. Wij zouden dan meer & weer tijd hebben om creatief & inventief aan de slag te kunnen gaan. Ik zou daaraan willen toevoegen dat het ruimte zou kunnen geven om ook sociaal aan de slag te kunnen gaan. Hoe meer standaardhandelingen ik uit handen kan geven, des te meer tijd ik kan besteden aan optrekken met elkaar of creatieve processen de ruimte geven. En juist die dingen, creativiteit en sociale interactie worden overgenomen door geautomatiseerde algoritmes en systemen. Ai!
Ik zal het niet te somber maken want ik had enorm geluk! Mijn telefoon luisterde niet mee, maar iemand in real life wel. Wat is het heerlijk om een vrouw te hebben die me kent, me hoort en dus ineens met een ticket kwam voor een ballonvaart. En laatst was het eindelijk zover. Het weerstation gaf groen licht…de weerapps trouwens ook ;-). Wat is een tocht met een luchtballon een mooie belevenis, magisch bijna! Warme lucht stijgt, een vrij natuurlijk en down-to-earth principe. Je laten meevaren op de snelheid van de wind, het wordt er stil van. Je weet van tevoren niet waar je landt, maar komt wel weer met beide benen op de grond. Eenmaal op de grond gedoopt tot ‘Markies van Donkerbroek tot de Weperpolder’ stapte ik in een koeienvlaai. Puur natuur!
Puur geluk als iemand je kent & je hoort!
Dat hoef ik niet te testen, daar kan geen AI tegenop en het bracht me tot grote hoogte!
