Het was na een kerkdienst in een kleine kerk. Iemand liep naar me toe omdat hij graag gebed wilde. We raakten kort aan de praat na het bidden en hij vertelde dat hij nog niet zo lang geloofde. Maar dat hij als teken van het tot geloof komen een tatoeage had laten zetten. Want dat moment was zo belangrijk voor hem, zo betekenisvol. ‘Wil je hem zien?’ vroeg hij. Ik aarzelde even en zei met een lach: ‘Dat ligt er aan waar je hem hebt laten zetten!’ Hij was zijn shirt al aan het uittrekken en draaide zijn rug naar me toe. Op die rug…wow, een kruis zo lang en breed als zijn rug zelf. En deze gast was breed!
Ik ken deze man nu al een tijdje en steeds weer proef ik dat geloof in God in zijn leven écht betekenis heeft gekregen. En hij geeft het zelf ook betekenis.
Achter veel tatoeages zit een verhaal. Ik bedoel niet die in een dronken bui gezet zijn. De tatoeages die geplaatst zijn op een bijzonder moment in iemands leven, die bedoel ik. Een moment in je leven waarna het er anders uit is gaan zien. Soms draag je een naam letterlijk op je omdat je diegene aan de dood bent kwijtgeraakt. Soms zijn het ook symbolen die niet direct te lezen zijn en waar je even over in gesprek moet komen. Al pratend krijgt die tatoeage diepte en betekenis.
Ik ben op zoek naar die betekenisvolle tattoo’s en de bijbehorende verhalen. Want die verhalen zou ik graag eens een plek in de kerk geven. Dat klinkt misschien wat gek omdat vanuit christelijke hoek nog wel eens met afkeurende blik gekeken wordt naar tatoeages. En dat begrijp ik omdat het lijkt alsof in de Bijbel gezegd wordt dat het niet mag. Lees eens dit artikel van de EO of deze persoonlijke toelichting van een redacteur van het ND. Het geeft wat achtergrond rondom tatoeages en teksten daarover in de Bijbel.
Assen Zoekt, waar ik voorganger mag zijn, haalt graag verhalen van mensen naar voren. Verhalen over betekenisvolle gebeurtenissen. Momenten in je leven waarin je merkte dat je stil werd gezet, je een inzicht kreeg of zelfs een teken van God. En daarna ben je de dingen anders gaan doen en/of zien. Kairos noemen we dat, wat in het Grieks tijd betekent. Tijd niet in de zin van de doortikkende klok. Maar tijd in de zin van een betekenisvol moment. Een moment waarin we vaak te ontdekken is dat God iets laat zien.
Deze keer ben ik dus op zoek naar verhalen én tatoeages die betekenisvol voor je zijn. Mogelijk dat je het idee hebt dat God daar doorheen heeft gesproken. Misschien ben je daar niet zeker van of denk je zelfs van niet. In alle gevallen nodig ik je graag uit om je verhaal & tatoeage eens met me te delen. Wie weet komen we er samen op uit om je verhaal & tattoo in de kerk te delen. Dat zou dan in een viering zijn op 30 november.
Mail & deel je verhaal en maak het zo nog meer betekenisvol!